οἱ δὲ μάλ' ἐτρόμεον καὶ ἐδείδισαν

τρομέω, zittern, beben, dah. sich fürchten, Hom. οἱ δὲ μάλ' ἐτρόμεον καὶ ἐδείδισαν, Il. 7, 151; u. trans., wovor zittern, eine Person oder Sache fürchten, c. acc., Il. 17, 203 Od. 16, 446. 18, 80. 20, 215; Γλαῦκον τρόμεον, Pind. Ol. 13, 60, wie Aesch. Prom. 541. – Eben so im med., τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός, Il. 10, 10; ὅπως ἵπποι μὴ τρομεοίατο ϑυμῷ, 492; ϑάνατον τρομέεσϑαι, Od. 16, 446; τρομεύμενος, Solon. frg. 28, 12; Aesch. Pers. 64.